Filmfestivals zijn een filmisch wonder. Ze brengen mensen een weekend of twee samen voor film, eten en drinken en gesprekken op prachtige locaties die karakter uitstralen. Het publiek is enthousiast en intelligent. Filmmakers zijn aanwezig om na de vertoning slepende vragen te beantwoorden en verbindingen te smeden met hun publiek. De beste festivals bieden een kijkje in een wereld die op magische wijze verwijderd is van het echte leven en fungeren als de bloedsomloop die het hele jaar door leven in een levendige cultuur van filmliefhebbers pompt. Films zijn altijd een vorm van kunst geweest en filmfestivals hebben gediend als platform om films van over de hele wereld te promoten en te vertonen.
Ze hebben ook bijgedragen aan de lancering van de carrières van opkomende filmmakers en acteurs, evenals gevestigde sterren. Het eerste filmfestival werd opgericht in 1932 in Venetië, Italië, en werd een belangrijke ontmoetingsplaats voor de internationale filmgemeenschap. Het kreeg al snel economische betekenis toen worstelende naties, die hun verbrijzelde filmindustrieën na de Tweede Wereldoorlog herbouwden, het potentieel zagen voor internationale coproductie en distributie. Naarmate de belangstelling voor buitenlandse films wereldwijd toenam, groeide de festivalindustrie als een middel om internationale coproductie te promoten en een nieuw publiek naar buitenlandse cinema te halen. Tegenwoordig zijn er veel verschillende soorten filmfestivals, waaronder festivals die zijn gewijd aan specifieke genres, landen of zelfs geslachten. Zo richt het Nairobi Film Festival zich naast de belangrijke ontmoetingsplaats voor filmliefhebbers ook op de promotie van Keniaanse films.
Andere populaire festivals vieren uiteenlopende onderwerpen en thema’s, waaronder gezondheid, LGBT+-bioscoop en militaire films. Naarmate filmdistributie en -vertoning steeds meer gedecentraliseerd zijn geworden, is de rol van het filmfestival verschoven van een cruciaal platform voor het lanceren van de carrières van filmmakers naar het bieden van de mogelijkheid om films te zien die misschien nooit in de bioscoop worden uitgebracht. Deze verschuiving heeft geleid tot discussies over de vraag of filmfestivals nog steeds relevant zijn in een tijdperk van overvolle digitale distributie en een overvloed aan inhoud. De allerbeste filmfestivals blijven echter de uitdaging aangaan om een ervaring te creëren die zich onderscheidt van alle andere. Ze doen dit door zich te concentreren op kwaliteit, tot nadenken stemmende programmering samen te stellen en filmeducatie te stimuleren.
Ze bieden ook een kans voor filmliefhebbers om de filmmakers te ontmoeten wiens werk ze zijn gaan bewonderen. Ten slotte katalyseren ze de creatie van nieuwe initiatieven en programma’s die de missie van het festival bevorderen. Het filmfestivalmodel kan andere sectoren en de toekomst van creativiteit en innovatie veel leren. Degenen die de juiste festivals bezoeken, bevinden zich te midden van de meest fascinerende gesprekken en samenwerkingen, niet alleen over de films, maar ook over hoe we leven, werken en spelen als samenleving. Dit is wat de beste filmfestivals geweldig maakt. De top 25 in deze ranglijst hebben allemaal één ding gemeen: uniform excellente cinema. Ze zijn een viering van de kunst en wetenschap van de cinema, maar ze zijn ook een centrum voor het stimuleren van creativiteit door middel van educatieve workshops, paneldiscussies en educatieve evenementen voor filmmakers.
